ซอกซอนตะลอนไป (25 กุมภาพันธ์ 2567)
มหาราชา-นาวาบ-และนิซาม คนแปลกคน(ตอน8)
โดย เสรษฐวิทย์ ชีรวินิจ
นิซาม แห่ง ไฮเดอร์ราบัด คนที่ 7 ซึ่งผมจะพูดถึงก็คือ มีร์ ออสมาน อาลี ข่าน (MIR OSMAN ALI KHAN) และเป็นผู้ปกครองคนสุดท้ายของรัฐเจ้าชายแห่งไฮเดอร์ราบัด
(นิซาม องค์ที่ 7 ซึ่งเป็นองค์สุดท้าย แห่งไฮเดอร์ราบัด- ภาพจากวิกิพีเดีย)
มีการคำนวน ความมั่งคั่งร่ำรวยของพระองค์ว่า น่าจะอยู่ที่ประมาณ 2 เปอร์เซนต์ ของ GDP ของ สหรัฐอเมริกา (เมื่อก่อนปี 1947) และได้รับการจัดอันดับว่าว่า เป็นผู้ที่มีฐานะร่ำรวยที่สุดในโลกตลอดกาล
ภาพของเขาเคยถูกนำขึ้นปกของนิตยสาร TIME ในปีค.ศ. 1937
แม้ว่าในช่วงนั้น รัฐไฮเดอร์ราบัดจะอยู่ภายใต้การควบคุมของอังกฤษ แต่อังกฤษก็ปล่อยให้เขามีอำนาจในการปกครองแบบกึ่งปกครองตนเอง
พระองค์สามารถออกเหรียญกษาปณ์ของตนเอง เรียกว่า เงินไฮเดอร์ราบัด รูปี ในขณะที่ ประเทศอินเดียส่วนอื่นก็ใช้เงิน อินเดียน รูปี
(บัลลังก์ของนิซาม ซึ่งได้รับอิทธิพลจากบัลลังก์แบบ นิวานของสุลต่านแห่งตุรกี-ภาพจากวิกิพีเดีย)
นอกจากนี้ พระองค์ยังมีท้องพระคลังส่วนตัวที่ว่ากันว่า มีมูลค่าประมาณ 100 ล้านปอนด์สเตอริง (เมื่อก่อนปี 1947) นี่ยังไม่นับรวม ทองคำ เงิน และ อัญมณีมีค่าต่างๆอีกมากมาย (ต้องไม่ลืมว่า ในสมัยของพระองค์นั้น อินเดียอยู่ภายใต้การยึดครองของอังกฤษ)
ความมั่งคั่งของพระองค์มาจากแหล่งเดียว คือ เหมืองเพชรโกลคอนดา เปรียบเทียบให้เห็นภาพง่ายๆก็คือประเทศซาอุดิอารเบีย และ กลุ่มประเทศเอ็มมิเร็ต ต่างๆในปัจจุบันที่ร่ำรวยขึ้นมาได้ด้วยน้ำมันจากใต้ดินเพียงอย่างเดียว
(เพชรจาคอบ น้ำหนัก 185 กะรัต – ภาพจากวิกิพีเดีย)
ความมั่งคั่งของนิซาม องค์ที่ 7 แห่งไฮเดอร์ราบัดนั้น มีมากมายถึงขนาดที่ว่า เพชรที่ขุดขึ้นมาได้ก้อนหนึ่งน้ำหนัก 185 กะรัต มีชื่อเรียกว่า เพชรจาคอบ ราคาที่ประมาณกันในปี 2008 ก็คือ 50 ล้านปอนด์นั้น
พระองค์ใช้เพชรก้อนดังกล่าวเป็นที่ทับเอกสารบนโต๊ะทำงานของพระองค์
คิดดูนะครับว่า เพชรก้อนใหญ่ขนาดนั้นยังเอามาใช้เป็นที่ทับกระดาษ มิต้องพูดถึง เพชรร่วง เพชรเม็ดเล็กเม็ดน้อยต่างๆ จะมากมายมหาศาลขนาดไหน และ คงจะวางกระจัดกระจายไปทั่ว
แต่การใช้ชีวิตของพระองค์กลับกลายเป็นคนละเรื่องกัน
จากหนังสือ FREEDOM AT MIDNIGHT ที่เขียนโดย DOMINIQUE LAPIERRE และ LARRY COLLINS ได้ให้คำจำกัดความสั้นๆเดี่ยวกับ นิซาม คนสุดท้ายองค์นี้ว่า
นิซามที่แสนจะซ๊กม๊กที่สุด
ห้องนอนของพระองค์ มีลักษณะไม่ต่างอะไรจากสลัม หรือที่อยู่อาศัยของคนจน อย่างไรอย่างนั้น
“ตอนอยู่ในพระราชวัง พระองค์แต่งกายด้วยชุดคลุมตัวเหมือนชุดนอนที่ทำด้วยผ้าฝ้ายที่ไม่ได้รีด ยับยู่ยี่ และ สวมรองเท้าแตะที่บิดเบี้ยว เสียรูปทรง ดูสภาพแล้วน่าจะเป็นรองเท้าที่หาซื้อมาจากตลาดท้องถิ่นในราคาเพียงไม่กี่รูปี
เสื้อผ้าที่พระองค์สวมใส่ก็จะเป็นตัวเดิมๆที่สวมใส่มานานกว่า 35 ปี เต็มไปด้วยคราบ หรือ ร่องรอยความสกปรกที่ติดอยู่ หมวกที่พระองค์สวมใส่เต็มไปด้วยฝุ่นขี้รังแคสีขาวเต็มไปหมด และ แม้ว่าพระองค์จะเป็นผู้ที่ร่ำรวยที่สุดในโลก พระองค์ก็ยังนั่งราบบนพรมในพื้นห้องนอนเสวยอาหารจากจานที่ทำด้วยโลหะดีบุก
ความขี้เหนียวของพระองค์ก็เป็นเลิศ เวลามีงานเลี้ยงรับรองอย่างเป็นทางการ พระองค์จะสั่งการให้พนักงานเสริฟแชมเปญอย่างประหยัดมาก เพียงหนึ่งขวด มากที่สุดไม่เกิน 3 ขวด
แต่ที่น่าขยะแขยงที่สุดก็คือ พระองค์จะเอาเศษบุหรี่ที่สูบเหลือของแขกมาสูบต่อ”
นี่คือสิ่งที่หนังสือเล่มดังกล่าวพูดถึง นิซามคนสุดท้ายของไฮเดอร์ราบัด อ่านแล้วจะสงสาร หรือ ชื่นชมเศรษฐีคนนี้ดีครับ
พบกันใหม่ในสัปดาห์หน้าครับ
