เที่ยวหัวหิน กินปราณฯ

ซอกซอนตะลอนไป                 (6 มีนาคม  2558 )

เที่ยวหัวหิน กินปราณฯ

โดย   เสรษฐวิทย์  ชีรวินิจ

               อันที่จริงสัปดาห์นี้  ผมจะต้องเขียนเรื่อง สิ่งที่ประกอบขึ้นเป็น  ญี่ปุ่น ตอน 7  แต่เนื่องจากเห็นว่า  อีกไม่นานก็จะถึงเทศกาลท่องเที่ยวที่สำคัญคือ  เทศกาลสงกรานต์  แหล่งท่องเที่ยวตามต่างจังหวัดจะต้องเนืองแน่นไปด้วยผู้คน   ก็เลยคิดว่า   น่าจะเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาก่อน 

               เพราะผมเพิ่งจะกลับจากปราณบุรีครับ   


(จุดเด่นตามความนิยมของผู้ชอบออกกำลังกายก็คือ  ถนนสำหรับจักรยานเลียบไปตามชายหาด) 

               ก่อนนี้  หัวหิน เป็นแหล่งท่องเที่ยวพักผ่อนที่ผมชอบมาก   แต่พักหลังชักจะไม่ไหว  เพราะรถติดมากๆ   จะไปไหนทีก็ลำบาก   โรงแรมที่พักก็โก่งราคาสูงขึ้น    อาหารการกินก็แพงจนเกินเหตุ  


(โรงแรมบ้านจีน  ออกแบบได้เก๋  และ ประโยชน์ใช้สอยเต็มร้อย) 

               พักหลังนี้ได้ข่าวว่า  คนกรุงเทพที่มีคอนโดส่วนตัวที่หัวหิน   เวลาจะไปพักผ่อนที่หัวหินก็ต้องตระเตรียมกับข้าวกับปลาใส่เป็นถุงๆเอาไว้ให้พอกินครบมื้อใส่ตู้น้ำแข็งไปด้วย   อยากทานอะไรก็เอาออกมาอุ่นไมโครเวฟ  จะได้ไม่ต้องขับรถออกไปให้อารมณ์เสียเพื่อทานอาหารในตัวเมืองหัวหิน

               แต่ถ้าท่านผู้อ่านจะลองขับลงใต้ไปอีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมง  ก็จะพบกับหาดทรายที่สวยงาม   สงบ  และเป็นธรรมชาติมาก   ที่หาดสามร้อยยอด  ปราณบุรี  ประจวบคีรีขันธ์  


(ผู้เขียนหน้าร้าน  จิ๋ม-แดง   ห้ามเขียนติดกันเด็ดขาด)

               สภาพของหาดทราย  โรงแรม และ ร้านอาหารที่ขึ้นอยู่ริมถนนเลียบหาด  ไม่ต่างอะไรกับสภาพของ  เกาะสมุย  เกาะภูเก็ต  เมื่อ 20 กว่าปีที่แล้ว   คือยังคงสภาพความเป็นธุรกิจท้องถิ่นค่อนข้างมาก 

               ชายหาดยังไม่รกรุงรังไปด้วยรถเข็นขายส้มตำ ไก่ย่าง  และเหล้าเบียร์ จนสกปรกไปหมดทั้งหาด   แบบหาดชะอำ    ยังไม่มีร่ม และ  เก้าอี้ผ้าใบให้เช่าจนเกลื่อนตา    และยังไม่หนวกหูด้วยเสียงเพลงไร้รสนิยมของฉิ่งฉาบทัวร์   


(แกงส้มใส่ใบกระเพรา   อาหารขึ้นชื่อของร้านจิ๋ม-แดง  ที่วางข้างๆก็คือ  ปลาหมึกแดดเดียว  อาหารดังของปราณบุรี)

               โรงแรมที่พักก็เป็นประเภท 4 ดาว พร้อมสระว่ายน้ำที่เตรียมไว้สำหรับบริการนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ   ไม่หรูหราแต่สะดวกสบาย  และได้บรรยากาศแบบชายหาดแท้จริง  

               โรงแรมที่ผมพักก็คือโรงแรมบ้านจีน  อยู่ห่างจากชายหาดเพียงแค่ถนนกั้น  มีห้องพักทั้งหมด 16 ห้อง   เหมาะสำหรับกรุ๊ปทัวร์ขนาด 1  รถบัสพอดี   หรือ  ครอบครัวขนาดใหญ่ก็สามารถเหมาทั้งโรงแรมเลยก็ได้ 


(บรรยากาศบริเวณข้างสถานีรถไป  ปราณบุรี) 

               อาหารที่ปราณโดยเฉพาะที่บริเวณหาดสามร้อยยอดมีให้เลือกไม่มากนัก   แต่มีร้านเด็ดที่มีชื่อเสียงมานาน  ฟังชื่อแล้วเป็นต้องแอบอมยิ้มเลยทีเดียว   เพราะร้านมีชื่อว่า  “จิ๋ม-แดง”

               นอกเหนือจากบรรดา  กุ้ง  หอย   ปู   ปลาแล้ว    อาหารที่เด่นๆของร้านนี้ก็คือ  แกงส้มใส่ใบกระเพรา   ยำซีฟูดใส่ยอดกระถิน  และ ข้าวผัดปูที่ผัดได้แห้งและรสชาติกำลังดี 


(บ้านโบราณบนตลาดร้อยปี  ถนนคนเดิน  ทำให้หวลคิดถึงวันเก่าๆที่หาดูที่ไหนไม่(ค่อย)ได้แล้ว) 

               หากท่านผู้อ่านมาเที่ยวปราณบุรีในวันเสาร์   ก็ขอแนะนำให้ไปเดินเล่นที่ ตลาดร้อยปี ถนนคนเดิน  ที่จะนำคุณย้อนจินตนาการกลับไปสู่ยุคหลายสิบปีที่แล้ว 

               ตลาดร้อยปีของปราณบุรีนั้น   น่าจะพัฒนามาจากตลาดริมสถานีรถไฟที่รองรับผู้โดยสารบนขบวนรถไฟที่ขึ้น-ล่องสู่สถานีรถไฟธนบุรีเมื่อ 40 ปีที่แล้ว  


(ขนมโบราณที่หาทานที่ไหนได้ยาก  มาทานที่ตลาดร้อยปี  ปราณบุรี  แค่อ่านกลอนก็คุ้มแล้ว)

ผมเองก็เคยโดยสารรถไฟขบวนนี้มาก่อน แต่ดูเหมือนว่า  ในสมัยนั้นรถไฟจะไม่ได้จอดที่สถานีปราณบุรี   เพราะผมจำได้แต่เพียงสถานีวังพง  เพชรบุรี ที่มีแม่ค้าหาบขายข้าวราดแกงกระต่าย ซึ่งอร่อยมาก 

               ในช่วง 3-4 ปีนี้   ตลาดร้อยปีได้พัฒนาขึ้นมาจนเป็นจุดขายของเมือง  เพราะมีสินค้ามากมายจำหน่าย  ไม่ว่าจะเป็นอาหารคาวหวานของโบราณที่หาทานที่ไหนไม่ค่อยได้   ของที่ระลึก  และ  งานหัตถกรรมที่เป็นเอกลักษณ์ 


(แผ่นโฆษณาบนสังกะสีแบบโบราณ ส่วนใหญ่เป็นโฆษณาสินค้าของฝรั่ง  ฝีมือคนไทยที่ลอกแบบออกมา   เป็นที่นิยมของชาวต่างประเทศมาก)

               โดยเฉพาะอย่างยิ่ง  ราคาไม่แพงเว่อร์จนเกินเหตุ 

               ในช่วงพระอาทิตย์ใกล้จะลับขอบฟ้า  ในตลาดร้อยปีมีเสียงเพลงตามสายจากลำโพงแบบโบราณกระจายเสียงเพลง จันทร์กระพ้อ  ของ  มัณฑนา  โมรากุล  ทำให้หวนคิดถึงวันเก่าๆที่คืนกลับมาไม่ได้แล้ว


(ขนมที่เคยทานตั้งแต่เด็กๆ   ไม่เห็นมานานมากทีเดียวก็ได้มาเห็นที่ตลาดร้อยปี  ปราณบุรี)

               ร้านอาหารที่น่าแวะไปชิมอีกร้านของเมืองปราณ ก็คือ   ร้านโอเอ็กซ์ ซีฟู้ด  ซึ่งเป็นร้านเก่าแก่เป็นที่รู้จักของแขกบ้านแขกเมืองทั่วไป    เมนูที่ขึ้นชื่อก็คือ  ปลาหมึกแดดเดียว ที่ไม่เหนียว   และ  ปลาหมึกนึ่งมะนาว ที่รสชาติของซุปเข้มข้นถึงใจดี 

               สำหรับท่านที่ต้องการชิมอาหารร้านนี้   ต้องรีบไปก่อนวันที่ 18 มีนาคม นี้นะครับ    เพราะวันที่ 18  เขาจะรื้อร้านออกไปแล้ว  เนื่องจากตัวร้านอาหารรุกเข้าไปในพื้นที่หาดทรายที่เป็นสมบัติของสาธารณะ  


(ปลาหมึกแดดเดียว  อาหารแนะนำของร้าน โอ เอ็กซ์ ซีฟู้ด)

เป็นนโยบายคืนความสุขให้ประชาชนของรัฐบาลลุงตู่ ที่กำลังขยายออกไปทั่วประเทศ 

               แต่ก่อนนี้   มีคำกล่าวว่า   เที่ยวหัวหิน  กินปราณ   ซึ่งหมายถึง  ถ้าจะเที่ยวให้สนุกก็เที่ยวที่หัวหิน   แต่ถ้าจะกินอาหารให้อร่อย และ ราคาไม่แพง  ก็ต้องมากินที่ปราณบุรี

               แต่วันนี้   ผมขอแถมว่า   เที่ยวปราณ   กินปราณ  ทั้งสนุกและไม่แพง ครับ

               สัปดาห์หน้า  ผมจะต่อเรื่อง สิ่งที่ประกอบขึ้นเป็น  ญี่ปุ่น ตอน 7  ครับ

Posted in ซอกซอนตะลอนไป โดย เสรษฐวิทย์ ชีรวินิจ and tagged , .

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องที่ต้องการถูกทำเครื่องหมาย *