ซอกซอนตะลอนไป (6 มีนาคม 2558 )
เที่ยวหัวหิน กินปราณฯ
โดย เสรษฐวิทย์ ชีรวินิจ
อันที่จริงสัปดาห์นี้ ผมจะต้องเขียนเรื่อง สิ่งที่ประกอบขึ้นเป็น ญี่ปุ่น ตอน 7 แต่เนื่องจากเห็นว่า อีกไม่นานก็จะถึงเทศกาลท่องเที่ยวที่สำคัญคือ เทศกาลสงกรานต์ แหล่งท่องเที่ยวตามต่างจังหวัดจะต้องเนืองแน่นไปด้วยผู้คน ก็เลยคิดว่า น่าจะเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาก่อน
เพราะผมเพิ่งจะกลับจากปราณบุรีครับ
ก่อนนี้ หัวหิน เป็นแหล่งท่องเที่ยวพักผ่อนที่ผมชอบมาก แต่พักหลังชักจะไม่ไหว เพราะรถติดมากๆ จะไปไหนทีก็ลำบาก โรงแรมที่พักก็โก่งราคาสูงขึ้น อาหารการกินก็แพงจนเกินเหตุ
พักหลังนี้ได้ข่าวว่า คนกรุงเทพที่มีคอนโดส่วนตัวที่หัวหิน เวลาจะไปพักผ่อนที่หัวหินก็ต้องตระเตรียมกับข้าวกับปลาใส่เป็นถุงๆเอาไว้ให้พอกินครบมื้อใส่ตู้น้ำแข็งไปด้วย อยากทานอะไรก็เอาออกมาอุ่นไมโครเวฟ จะได้ไม่ต้องขับรถออกไปให้อารมณ์เสียเพื่อทานอาหารในตัวเมืองหัวหิน
แต่ถ้าท่านผู้อ่านจะลองขับลงใต้ไปอีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ก็จะพบกับหาดทรายที่สวยงาม สงบ และเป็นธรรมชาติมาก ที่หาดสามร้อยยอด ปราณบุรี ประจวบคีรีขันธ์
สภาพของหาดทราย โรงแรม และ ร้านอาหารที่ขึ้นอยู่ริมถนนเลียบหาด ไม่ต่างอะไรกับสภาพของ เกาะสมุย เกาะภูเก็ต เมื่อ 20 กว่าปีที่แล้ว คือยังคงสภาพความเป็นธุรกิจท้องถิ่นค่อนข้างมาก
ชายหาดยังไม่รกรุงรังไปด้วยรถเข็นขายส้มตำ ไก่ย่าง และเหล้าเบียร์ จนสกปรกไปหมดทั้งหาด แบบหาดชะอำ ยังไม่มีร่ม และ เก้าอี้ผ้าใบให้เช่าจนเกลื่อนตา และยังไม่หนวกหูด้วยเสียงเพลงไร้รสนิยมของฉิ่งฉาบทัวร์
โรงแรมที่พักก็เป็นประเภท 4 ดาว พร้อมสระว่ายน้ำที่เตรียมไว้สำหรับบริการนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ ไม่หรูหราแต่สะดวกสบาย และได้บรรยากาศแบบชายหาดแท้จริง
โรงแรมที่ผมพักก็คือโรงแรมบ้านจีน อยู่ห่างจากชายหาดเพียงแค่ถนนกั้น มีห้องพักทั้งหมด 16 ห้อง เหมาะสำหรับกรุ๊ปทัวร์ขนาด 1 รถบัสพอดี หรือ ครอบครัวขนาดใหญ่ก็สามารถเหมาทั้งโรงแรมเลยก็ได้
อาหารที่ปราณโดยเฉพาะที่บริเวณหาดสามร้อยยอดมีให้เลือกไม่มากนัก แต่มีร้านเด็ดที่มีชื่อเสียงมานาน ฟังชื่อแล้วเป็นต้องแอบอมยิ้มเลยทีเดียว เพราะร้านมีชื่อว่า “จิ๋ม-แดง”
นอกเหนือจากบรรดา กุ้ง หอย ปู ปลาแล้ว อาหารที่เด่นๆของร้านนี้ก็คือ แกงส้มใส่ใบกระเพรา ยำซีฟูดใส่ยอดกระถิน และ ข้าวผัดปูที่ผัดได้แห้งและรสชาติกำลังดี
หากท่านผู้อ่านมาเที่ยวปราณบุรีในวันเสาร์ ก็ขอแนะนำให้ไปเดินเล่นที่ ตลาดร้อยปี ถนนคนเดิน ที่จะนำคุณย้อนจินตนาการกลับไปสู่ยุคหลายสิบปีที่แล้ว
ตลาดร้อยปีของปราณบุรีนั้น น่าจะพัฒนามาจากตลาดริมสถานีรถไฟที่รองรับผู้โดยสารบนขบวนรถไฟที่ขึ้น-ล่องสู่สถานีรถไฟธนบุรีเมื่อ 40 ปีที่แล้ว
ผมเองก็เคยโดยสารรถไฟขบวนนี้มาก่อน แต่ดูเหมือนว่า ในสมัยนั้นรถไฟจะไม่ได้จอดที่สถานีปราณบุรี เพราะผมจำได้แต่เพียงสถานีวังพง เพชรบุรี ที่มีแม่ค้าหาบขายข้าวราดแกงกระต่าย ซึ่งอร่อยมาก
ในช่วง 3-4 ปีนี้ ตลาดร้อยปีได้พัฒนาขึ้นมาจนเป็นจุดขายของเมือง เพราะมีสินค้ามากมายจำหน่าย ไม่ว่าจะเป็นอาหารคาวหวานของโบราณที่หาทานที่ไหนไม่ค่อยได้ ของที่ระลึก และ งานหัตถกรรมที่เป็นเอกลักษณ์
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ราคาไม่แพงเว่อร์จนเกินเหตุ
ในช่วงพระอาทิตย์ใกล้จะลับขอบฟ้า ในตลาดร้อยปีมีเสียงเพลงตามสายจากลำโพงแบบโบราณกระจายเสียงเพลง จันทร์กระพ้อ ของ มัณฑนา โมรากุล ทำให้หวนคิดถึงวันเก่าๆที่คืนกลับมาไม่ได้แล้ว
ร้านอาหารที่น่าแวะไปชิมอีกร้านของเมืองปราณ ก็คือ ร้านโอเอ็กซ์ ซีฟู้ด ซึ่งเป็นร้านเก่าแก่เป็นที่รู้จักของแขกบ้านแขกเมืองทั่วไป เมนูที่ขึ้นชื่อก็คือ ปลาหมึกแดดเดียว ที่ไม่เหนียว และ ปลาหมึกนึ่งมะนาว ที่รสชาติของซุปเข้มข้นถึงใจดี
สำหรับท่านที่ต้องการชิมอาหารร้านนี้ ต้องรีบไปก่อนวันที่ 18 มีนาคม นี้นะครับ เพราะวันที่ 18 เขาจะรื้อร้านออกไปแล้ว เนื่องจากตัวร้านอาหารรุกเข้าไปในพื้นที่หาดทรายที่เป็นสมบัติของสาธารณะ
เป็นนโยบายคืนความสุขให้ประชาชนของรัฐบาลลุงตู่ ที่กำลังขยายออกไปทั่วประเทศ
แต่ก่อนนี้ มีคำกล่าวว่า เที่ยวหัวหิน กินปราณ ซึ่งหมายถึง ถ้าจะเที่ยวให้สนุกก็เที่ยวที่หัวหิน แต่ถ้าจะกินอาหารให้อร่อย และ ราคาไม่แพง ก็ต้องมากินที่ปราณบุรี
แต่วันนี้ ผมขอแถมว่า เที่ยวปราณ กินปราณ ทั้งสนุกและไม่แพง ครับ
สัปดาห์หน้า ผมจะต่อเรื่อง สิ่งที่ประกอบขึ้นเป็น ญี่ปุ่น ตอน 7 ครับ