วันประสูติของ พระกฤษณะ

สัพเพเหระ

วันประสูติของ พระกฤษณะ

โดย             เสรษฐวิทย์  ชีรวินิจ

               วันนี้ (30 สิงหาคม พ.ศ.2564) ตามปฎิทินสากลแบบเกรกอเรียน  ซึ่งตรงกับ วันแรม 8 ค่ำ เดือน บาห์ดราพาดา (BHADRAPADA)  หรือ บางครั้งก็เรียกว่า บาห์ดรา ซึ่งเป็นเดือนที่ 5 ตามปฎิทินปัญจางของฮินดู  


(วันประสูติของพระกฤษณะ ปีนี้ตรงกับวันที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2564)

               เป็นอีกเทศกาลหนึ่งที่มีความสำคัญมากที่สุดของชาวฮินดู   จะมีการเฉลิมฉลองกันไปทั่วทั้งประเทศอินเดีย  รวมทั้งบางประเทศ

               เพราะวันนี้ (30 สิงหาคม 2564)  ถือเป็นวันประสูติของพระกฤษณะ (KRISHNA JANMASHTAMI) ที่ชาวฮินดูถือว่า  เป็นอวตารที่ 8 ของพระวิษณุ ผู้เป็นหนึ่งในสามเทพใหญ่สุดของอินเดีย  อันประกอบด้วย  พระพรหม  พระวิษณุ  และ  พระศิวะ

               เรื่องพระกฤษณะ นั้น  ผมได้เขียนเอาไว้ในบทความก่อนๆแล้ว  โพสต์อยู่ในเว็บ www.whiteelephanttravel.co.th  บล็อค  ซอกซอนตะลอนไป   ลองเข้าไปอ่านได้ครับ


(พระกฤษณะ ตอนเด็ก ขณะกำลังขโมยกินโยเกิร์ตของมารดา)

               ปัจจุบัน  ว่ากันว่าชาวฮินดู มีความรัก และ บูชาต่อ เทพกฤษณะ มากกว่า เทพวิษณุ   เพราะมีความรู้สึกถึงการจับต้องทางจิตใจต่อ พระกฤษณะได้มากกว่าพระวิษณุ

               พูดง่ายๆก็คือ  พระกฤษณะ  ดูจะมีมุมของความเป็นมนุษย์มากกว่า


(เมื่อโตขึ้นมาอีกหน่อย  ด้วยความร่วมมือของเพื่อนๆในการขโมยโยเกิร์ต  จนกลายเป็นที่มาของเทศกาล ดาฮี ฮันดี)

               ตำนานเล่าว่า  ตอนพระกฤษณะอายุประมาณ 3 ขวบ ชอบทานโยเกิร์ต  เนย  ที่ทำจากนมวัวเป็นอย่างยิ่ง  ปกติโยเกิร์ตจะทำกันในหม้อดินเผา  ทำเสร็จแล้วก็อาจจะเก็บไว้ทานได้หลายวัน

               มารดาของพระกฤษณะ  คือ นางยาโชดา(YASHODA)  รู้สึกแปลกใจมากที่ทำไม โยเกิร์ต ที่นางได้ทำเอาไว้จึงอันตรธานหายไปจนหมดในเวลาที่เร็วมาก  เมื่อไม่สามารถจับตัวหัวขโมยได้   เพราะในบ้านก็มีเพียงเด็กน้อย กฤษณะ เท่านั้น 

ในที่สุด  นางก็หาวิธีการที่ป้องกันไม่ให้ใครก็ตามที่จะเข้าถึงหม้อดินเผาใบนี้   ด้วยการเอาไปห้อยแขวนอยู่บนที่สูงๆในบ้าน


(พระกฤษณะ กับ มารดา – ภาพจากวิกิพีเดีย)

               กระนั้นก็ไม่วายที่โยเกิร์ตที่อยู่ในหม้อดินเผา ก็ยังหายไปอีกอยู่ดี

               คืนหนึ่ง  นางยาโชดา แอบเข้ามาสังเกตดูว่า  ใครกันนะที่แอบมาขโมยโยเกิร์ตที่ไปกินจนหมด  ก็พบว่า  แท้ที่จริงก็คือลูกน้อยของนางนั่นเอง

               เด็กน้อยกฤษณะ แปลงร่างขยายตัวให้สูงใหญ่จนสามารถเอื้อมมือไปเอาโยเกิร์ตมาทานได้ 

               นางยาโชดา ก็จึงทราบว่า  แท้ที่จริงลูกของนางก็คือ  พระกฤษณะ ที่เป็นอวตารของพระวิษณุนั่นเอง

               นี่คือเรื่องเล่า


(บันไดมนุษย์ ที่ต่อกันขึ้นไปเพื่อไปให้ถึง หม้อดินเผาที่ใส่โยเกิร์ต – ภาพจากวิกิพีเดีย)

               วันนี้ (30 สิงหาคม พ.ศ. 2564)  จะมีเทศกาลเฉลิมฉลอง วันประสูติของพระกฤษณะกันอย่างมโหฬารทั่วทั้งอินเดีย  และ  การเฉลิมฉลองอย่างหนึ่งก็คือ   การต่อตัวเป็นบันไดมนุษย์ขึ้นไปให้สูงเพื่อไปทุบหม้อดินเผาที่บรรจุ โยเกิร์ต  หรือ เนย  หรือ  ขนมที่มีส่วนประกอบของนม ที่แขวนอยู่บนเชือกสูงขึ้นไปขนาดตึก 4-5 ชั้น

               นัยว่า  เป็นการรำลึกถึง  หม้อดินเผาใส่โยเกิร์ต และ พระกฤษณะ ในช่วงวัยเด็ก  

               การเฉลิมฉลองนี้  เรียกว่า ดาฮี ฮันดี(DAHI HANDI)  ที่แปลว่า  หม้อดินเผาใส่โยเกิร์ต


(หม้อดินเผาที่ใส่โยเกิร์ต – ภาพจากวิกิพีเดีย)

               แม้ว่าการเฉลิมฉลองจะมีทั่วไปทั้งประเทศอินเดีย  แต่ที่มีการเฉลิมฉลองกันอย่างยิ่งใหญ่กว่าเพื่อนก็คือในรัฐมหาราษฎระ ที่เมืองมุมไบ  เพราะมีการแข่งขันปีนขึ้นไปเพื่อทุบหม้อดินเผา แบบในคลิปภาพยนต์ที่ผมได้โพสต์ไปก่อนหน้านี้

               ทีมไหนสามารถทำได้ก่อน  ก็จะได้รับเงินรางวัลไป 1 ล้านรูปี

               แต่ภารกิจนี้ก็ไม่ง่าย   เพราะในระหว่างที่ต่อตัวปีนขึ้นไป   ข้างล่างก็จะมีการสาดน้ำ  หรือ  ขว้างด้วยลูกโป่งใส่น้ำ  เพื่อทำลายสมาธิของทีม

               อาจจะด้วยเพราะเงินรางวัล  หรือ  ความสนุกสนานของการแข่งขัน  จึงทำให้ ดาฮี ฮันดี ของเมืองมุมไบ เป็นที่รู้จักไปทั่วทั้งอินเดีย  จนทุกคนใฝ่ฝันที่จะมาชมให้ได้สักครั้ง


(ประเภทของอาหารที่มักจะทำขึ้นถวายพระกฤษณะ ในคืนประสูตินี้  มักจะมี เนย  นม เป็นส่วนประกอบ – ภาพจากวิกิพีเดีย)

               สำหรับผู้ที่ประสงค์จะบูชาต่อพระกฤษณะ   ตามความเชื่อของชาวฮินดูถือว่า  ควรจะกระทำกันในคืนนี้ช่วงเวลาตั้งแต่  เวลา 23.59 น. จนถึง 00.44 น. ของวันที่ 31  สิงหาคม

               ทั้งนี้   เพราะถือว่า   พระกฤษณะประสูติเวลาหลังเที่ยงคืนเล็กน้อย

               สำหรับผู้ที่เคารพต่อพระกฤษณะ อย่างจริงจัง  ก็จะมีการอดอาหารในวันนี้ (30 สิงหาคม พ.ศ. 2564) ไปจนกระทั่งหลังการบูชาพระกฤษณะ ตอนเที่ยงคืน  จึงเริ่มทานอาหารได้

               หรือบางคนก็อาจจะอดอาหารเรื่อยไปจนถึงรุ่งเช้า เวลา 05.58 น. ก็ได้   แล้วแต่ความเชื่อและศรัทธา

               นี่คือ  เทศกาลที่ยิ่งใหญ่อีกเทศกาลหนึ่งของชาวฮินดู ครับ

(30 สิงหาคม พ.ศ. 2564)

Posted in สัพเพเหระ.